آلرژی یک واکنش غیرطبیعی سیستم ایمنی بدن به مواد خارجی است که عموماً بی‌ضرر هستند. این
واکنش می‌تواند به صورت تنفسی، پوستی یا گوارشی بروز کند و ممکن است علائم متنوعی از جمله عطسه، خارش، سرفه، تورم و قرمزی پوست، اسهال و استفراغ را ایجاد کند. در صورت بروز علائم آلرژی، مشاوره و درمان پزشکی لازم است. در این بلاگ، به بررسی انواع داروهای ضدآلرژی، موارد مصرف، نحوه مصرف و عوارض آنها می‌پردازیم.
آنتی‌هیستامین‌ها:
آنتی‌هیستامین‌ها به عنوان مهمترین دسته داروهای ضدآلرژی شناخته می‌شوند. این دسته داروها با کاهش عوارض آلرژیک که با افزایش ترشح هیستامین در بدن همراه است، کار می‌کنند. برخی از آنتی‌هیستامین‌ها شامل ستیریزین، لوراتادین، ستیریزین و سیتیریزین است. مصرف این داروها ممکن است با خواب آلودگی، خشکی دهان و تهوع همراه باشد.
آدرنرژیک‌ها:
داروهای آدرنرژیک نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند تا عوارض آلرژی را کاهش دهند. این دسته شامل اپینفرین و آلبروترول است. آدرنرژیک‌ها به عنوان داروهای ضدبیماری آسم نیز استفاده می‌شوند.
کورتیکواستروئیدها:
کورتیکواستروئیدها داروهایی هستند که به عنوان ضدالتهاب در درمان آلرژی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. این دسته داروها عموماً به صورت قرص، کرم یا اسپری استفاده می‌شوند. پردنیزولون، بتامتازون و فلونازولون مثال‌هایی از کورتیکواستروئیدها هستند. مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئیدها ممکن است با عوارض جانبی مانند نفخ، نشانه‌های دیابت، آسیب به استخوان‌ها و سرعت رشد کاهش یافته همباشد.
آنتی‌لاکتیک‌ها:
آنتی‌لاکتیک‌ها به عنوان داروهای ضدآلرژی استفاده می‌شوند تا عوارض آنتی‌هیستامین‌ها را کاهش دهند. این دسته شامل مونتلوکاست و لوکاست است. آنتی‌لاکتیک‌ها معمولاً در درمان آلرژی‌های مربوط به آسم و راه‌های تنفسی استفاده می‌شوند.
آنتی‌آیستامین‌ها:
آنتی‌آیستامین‌ها نیز به عنوان داروهای ضدآلرژی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این دسته داروها عملکرد هیستامین‌ها را مسدود کرده و عوارض آلرژی را کاهش می‌دهند. آستمیزول و تربینافین مثال‌هایی از آنتی‌آیستامین‌ها هستند.
نکات مهم:
قبل از شروع مصرف هر دارو، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید و دستورات مصرف را به دقت دنبال کنید.
در صورت بروز عوارض جانبی یا ناراحتی‌های غیرمعمول، به پزشک خود اطلاع دهید.
همواره داروها را به موجودیت مورد نیاز و توصیه شده توسط پزشک مصرف کنید.
بهتر است از داروهای بدون نسخه پزشک مصرف نکنید و توصیه‌های پزشک را رعایت کنید.
در ادامه، عوارض جانبی شایعی که ممکن است با مصرف بعضی از داروهای ضدآلرژی همراه باشد را بررسی می‌کنیم:
آنتی‌هیستامین‌ها:
خواب آلودگی: برخی از آنتی‌هیستامین‌ها می‌توانند خواب آلودگی و افزایش خواب‌آلودگی را به همراه داشته باشند.
خشکی دهان: مصرف آنتی‌هیستامین‌ها ممکن است باعث خشکی دهان و در برخی موارد خشکی چشمان شود.
تهوع: بعضی از افراد ممکن است پس از مصرف آنتی‌هیستامین‌ها تهوع احساس کنند.
کورتیکواستروئیدها:
نفخ: مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئیدها می‌تواند باعث نفخ و احساس بزرگی شکم شود.
نشانه‌های دیابت: در برخی از افراد، مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئیدها می‌تواند تحریک کننده برای بروز نشانه‌های دیابت باشد.
آسیب به استخوان‌ها: استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها می‌تواند باعث کاهش چگالی استخوان و افزایش خطر شکستگی شود.
کاهش سرعت رشد: مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئیدها در کودکان می‌تواند باعث تأخیر در رشد و توسعه شود.
آنتی‌لاکتیک‌ها:
خواب آلودگی: برخی از آنتی‌لاکتیک‌ها ممکن است باعث خواب آلودگی و افزایش خواب‌آلودگی شوند.
در هر صورت، باید توجه داشت که این عوارض جانبی ممکن است در همه افراد رخ ندهد و واکنش هر فرد به داروها ممکن است متفاوت باشد. همچنین، عوارض جانبی داروها معمولاً در مصرف طولانی مدت یا در مصرف بیش از دوز توصیه شده بیشتر احتمال دارد رخ دهند. بنابراین، مهم است که قبل از مصرف هر دارو، با پزشک خود مشورت کنید و تمامی توصیه‌ها و دستورات مصرف را به دقت پیروی کنید. در صورت بروز هرگوارض جانبی ناخواسته یا نگران کننده، باید به پزشک خود اطلاع دهید. پزشک شما می‌تواند به شما راهنمایی کند و در صورت لزوم تغییر در داروهایتان ایجاد کند.
خلاصه:
درمان آلرژی ممکن است نیازمند استفاده از داروهای ضدآلرژی باشد. مهمترین دسته داروهای ضدآلرژی شامل آنتی‌هیستامین‌ها، آدرنرژیک‌ها، کورتیکواستروئیدها، آنتی‌لاکتیک‌ها و آنتی‌آیستامین‌ها هستند. هر دسته دارویی ویژگی‌ها، موارد مصرف، نحوه مصرف و عوارض خاص خود را دارد. قبل از مصرف هر دارو، مشاوره پزشکی لازم است و توصیه‌های پزشک باید به دقت رعایت شود.
